In 1914, nadat hij de eerste lopende band in de geschiedenis had gecreëerd, kreeg Henry Ford de kritiek van Wall Street. Het probleem was niet dat hij een revolutie had ontketend in de auto-industrie door technologie te omarmen om veel productievere resultaten te leveren, maar hoe hij die sprong in efficiëntie en winst gebruikte om de werkdag te hervormen. Samen met hogere lonen waardoor zijn arbeiders de auto’s konden kopen die ze maakten, verkortte hij de werkweek van 48 naar 40 uur.
Nu geloven experts dat we aan de vooravond staan van een soortgelijke sprong en dat, hoewel de 4-daagse werkweek nog niet wereldwijd is ingevoerd, de volgende stap is om de werktijd terug te brengen tot 25 uur per week. Met de invoering van de digitale tweeling zal een gemiddelde van 3,5 dag per week de norm zijn voor onze kinderen.
Digitale tweelingen en de 25-urige werkweek
In de zoektocht naar meer efficiëntie tonen studies in verband met de 4-daagse werkweek aan dat bijna 30% van de bedrijven die de sprong naar de 4-daagse werkweek hebben gemaakt, AI hebben gebruikt om processen te automatiseren die te veel van hun tijd in beslag namen. Van de 1000 leiders die werden ondervraagd om de impact van technologie op de werkplek te analyseren, erkende 72% dat grootschalig gebruik van kunstmatige intelligentie de productiviteit aanzienlijk had verhoogd en de organisatie van hun bedrijf had verbeterd, vergeleken met 55% van degenen die er beperkt gebruik van hadden gemaakt.
Zoals Eric S. Yuan, CEO van Zoom, zegt, zal de kunstmatige intelligentie die we vandaag kennen de sprong maken naar wat bekend is geworden als digitale tweeling, assistenten die onze ervaring zullen delen met als doel het afhandelen van al die repetitieve taken die, eenmaal geautomatiseerd, onze werkdruk enorm zullen verminderen.
Volgens de CEO “zal de kunstmatige intelligentie die we vandaag kennen evolueren naar intelligente digitale assistenten die in staat zijn om antwoorden op e-mails op te stellen – klaar om te verzenden wanneer we aan onze dag beginnen -, ons te helpen beslissen welke vergaderingen we moeten bijwonen en ons zelfs te ondersteunen bij contractonderhandelingen, waardoor onze werkdruk zal afnemen”.
Hij merkt ook op dat AI-gebaseerde digitale assistenten volledig gepersonaliseerd zullen worden en de sprong zullen maken naar digitale tweelingen die, “uitgerust met onze werkgeschiedenis en institutionele kennis”, de manier waarop we werken volledig zullen veranderen: “het zal ons in staat stellen om prioriteit te geven aan de creatieve en strategische taken die echt een menselijke aanpak en tijd voor concentratie en reflectie vereisen”.
Voor de experts is het niet de vraag of, maar wanneer, waarbij taakautomatisering een culturele norm wordt die, net als de Ford-revolutie en haar lopende band, een productieve revolutie teweeg zal brengen waarbij het combineren van gezin en meer tijd om van onze hobby’s te genieten en onze consumptie te verhogen, het wiel net zo zullen doen draaien als in 1914.
De verbeteringen door arbeidstijdverkorting
Dit is geen nieuwe voorspelling. In 2023 voorspelde Jamie Dimon, CEO van JPMorgan Chase, de grootste bank van de Verenigde Staten en een van de grootste financiële bedrijven ter wereld, dat de komst van een 3,5-daagse werkweek niet alleen een dramatische verandering in onze productiviteit zou brengen, maar ook een absolute noodzaak zou blijken om onze levenskwaliteit een boost te geven.
In zekere zin is het onvermijdelijk om te denken dat, in de huidige sociaaleconomische situatie, Henry Ford’s pleidooi voor betere lonen en arbeidsomstandighedenutopisch is en dat wat bedrijven zullen nastreven meer winst is terwijl ze ons nog harder pushen om zoveel mogelijk uren in de stoel te blijven zitten.
Waar deze voorspellingen echter geen rekening mee houden, is niet alleen de kracht van collectieve onderhandelingen en vakbonden om te komen tot gunstigere voorwaarden, maar ook alle onderzoeken naar de opleving van de economie die een betere toekomst ondersteunen.
Zoals vermeld die leidde tot de verkorting van de werkweek in Nederland tot 37,5 uur per week, verbetert dit grotere aantal vrije uren voor werknemers niet alleen hun levenskwaliteit door hun stress te verminderen en hen in staat te stellen productiever te zijn, maar ook door hen in staat te stellen deze tijd te besteden aan meer vrijetijdsactiviteiten die uiteindelijk een positief effect hebben op de economie doordat ze minder uren werken maar hun salaris behouden.
In tegenstelling tot het idee dat wat meer dan 100 jaar geleden gebeurde met het geval van Henry Ford niet noodzakelijk identieke resultaten impliceert, suggereert het geval van Zuid-Korea het tegenovergestelde. Na de verkorting van de werkweek van 68 naar 52 uur per week in 2018 nam de vrije tijd toe en daarmee ook de maandelijkse uitgaven voor vrije tijd, die stegen van 15.000 won per maand naar 151.000 won. Een goede illustratie van de mate waarin deze veranderingen het wiel niet alleen draaiende houden, maar het ook sneller laten draaien.
