Hij is erin geslaagd om zijn eigen ‘metaverse’ te creëren: “Leven op een cruiseschip is eigenlijk ontsnappen aan de realiteit: je verlaat de wereld die je kent en zegt, ik wil geen deel meer uitmaken van die wereld. Ik wil mijn eigen wereld creëren, mijn eigen realiteit”.
Al meer dan 25 jaar leidt Mario Salcedo een leven dat voor velen als een droom lijkt: van cruiseschip naar cruiseschip, leven en werken op zee, vanuit het comfort van een luxueus schip en zonder de zorgen van zijn oude leven aan land (waar hij nu nog maar twee weken per jaar komt).
Bekend als ‘Super Mario’ onder de bemanning en passagiers van de Royal Caribbean schepen, heeft deze Cubaanse financiële investeerder, voorheen gevestigd in Miami, van zeilen zijn permanente levenswijze gemaakt. Maar deze levenskeuze heeft ook onverwachte gevolgen gehad.
Van de financiële wereld naar de zee
Salcedo’s verhaal begon in 1997, toen hij na jaren hard werken in de financiële sector besloot om een cruisevakantie te nemen. De ervaring had zo’n impact op hem dat hij amper twee jaar later zijn oude leven achter zich liet en aan zijn ‘no return’-reis begon: in tegenstelling tot de meeste passagiers die van deze reizen genieten als een tijdelijke ontsnapping, maakte hij er zijn drijvende thuis van.
“Ik heb geen vakantie. Mensen komen hier voor een vakantie. Ik niet, ik ben hier om mijn leven te leven”.
Zijn levensfilosofie is gebaseerd op het idee om te ontsnappen aan de traditionele wereld en zijn eigen realiteit te creëren, een waarin hij niet van plan is om voor lange tijd terug te keren naar het vasteland. Hij zegt dat het geluk voor hem ligt in de vrijheid die het leven op zee biedt: geen hypotheken, geen zorgen over het onderhoud van het huis en geen routine van het leven aan land.
De routine van een permanente reiziger
Om zijn levensstijl te financieren, werkt Salcedo op afstand aan boord van het schip. Hij is te zien in zijn ‘kantoor’, een tafel op het dek met een handgeschreven bordje (waarop staat dat het het “Super Mario Office” is) waar hij meerdere uren per dag doorbrengt met het bekijken van zijn investeringen.
Daar heeft hij alles wat hij nodig heeft om te werken: internet. En dankzij het rendement op zijn investeringen kan hij zich een levensstijl veroorloven waarin hij tussen de 70.000 en 100.000 dollar per jaar uitgeeft, waarbij hij zijn reizen 150 reizen van tevoren boekt om niet steeds van hut te hoeven wisselen.
In plaats van zich te vervelen door de eentonigheid van cruisen, heeft Salcedo een georganiseerde routine opgebouwd voor zijn dagelijks leven aan boord: zijn dag wordt besteed aan een wandeling over het dek, het drinken van whisky, het bijwonen van avondshows en het ontmoeten van andere passagiers. Hij boekt het liefst binnenhutten zonder balkon, omdat hij daar weinig tijd doorbrengt en ze alleen gebruikt om te slapen en te douchen.
De gevolgen van leven op zee
Deze keuze voor een levensstijl heeft echter ook onverwachte gevolgen gehad voor zijn gezondheid. Na meer dan twintig jaar non-stop zeilen heeft hij zogenaamde “ontschepingsziekte” ontwikkeld, een zeldzame neurologische aandoening die een aanhoudend schommelend en deinend gevoel veroorzaakt, zelfs als de persoon op het droge is.
In zijn geval is de aandoening chronisch geworden, tot het punt waarop hij zijn “grondbalans” is kwijtgeraakt en het moeilijk vindt om in een rechte lijn te lopen wanneer hij van het schip stapt:
“Ik ben zo gewend aan boten dat ik me op zee comfortabeler voel dan op het land.
Daarom gaat hij niet aan land, behalve bij zeldzame gelegenheden, zoals het vliegtuig nemen naar zijn volgende cruise, zijn flat in Miami bezoeken of bank- of medische zaken regelen.
Een onzekere toekomst
Voorlopig is Salcedo in goede gezondheid, een bepalende factor voor de vraag of hij aan boord van cruiseschepen kan blijven wonen. Cruisemaatschappijen, waaronder Royal Caribbean, verbieden passagiers die voortdurend medische zorg nodig hebben om aan boord te reizen. Zolang zijn gezondheid het toelaat, is hij van plan om de zeeën te blijven bevaren, trouw aan zijn motto dat de zee zijn thuis is en land slechts een noodzakelijke formaliteit.
