Het zetten van die dagelijkse koffie is voor veel mensen een ritueel geworden. Het kiezen van een goede koffie, het zetten ervan in het koffiezetapparaat dat we het lekkerst vinden en met de accessoires die we beetje bij beetje hebben gekocht, maken deel uit van een proces dat verder gaat dan het pragmatische van “koffie zetten”. We hebben echter niet altijd de tijd of de mogelijkheid om dit te doen, en dat is waar koffie in blik om de hoek komt kijken.
Koffie in een tube, om precies te zijn.
Reiskoffie. Voor degenen onder ons die geen dag zonder koffie kunnen, is reizen een ramp. Je weet niet of je een goede koffieshop zult vinden en als je apparatuur meeneemt, kun je op zijn best iets als een AeroPress of een draagbaar koffiezetapparaat meenemen, een zak gemalen koffie (die zijn eigenschappen verliest) en je hebt heet water nodig voor het proces.
En dat is waar het ‘niet normale’ Zwitserse bedrijf een gat in zijn business heeft gezien: de verkoop van koffiepasta.
Niet normaal. Het idee kwam van twee koffie- en avonturiers die “middelmatige koffie afwezen” en vanwege hun trektochten een manier moesten vinden om oploskoffie te maken die goed smaakte en makkelijk verkrijgbaar was. Ze bedachten een koffiepasta die wordt bewaard in een tube, zoals tandpasta. Het is een koffie-extract dat volgens hen direct kan worden bereid met heet of koud water of melk.
Afhankelijk van de gebruikte hoeveelheid vloeistof krijgen we een langere of kortere koffie, maar we moeten er rekening mee houden dat het branden van de bonen sterk is, wat veel fijnproevers afschrikt. De kleur van de pasta zelf of van de kant-en-klare koffie is een vrij duidelijke indicator.
Kauwkoffie. Omdat het geen poeder is, kan er met deze koffie geëxperimenteerd worden, en de mensen erachter hebben een paar voorbeelden gegeven die mij de wenkbrauwen deden fronsen: smeren op toast (in de comments heeft iemand dit geprobeerd, zoals we later zullen zien), combineren met banaan of chocolade… en mengen met yoghurt en havermout. Er staat ook een foto op hun website waarop ze het rechtstreeks uit de tube consumeren, alsof het een energiegel is.
Dit zijn trouwens de ingrediënten:
- 46% arabica koffie uit Colombia.
- 15% gemalen arabica koffie uit Colombia.
- Zwitserse bietsuiker, water en verdikkingsmiddel.
Speciale prijs. Ze beweren dat het lekkerder is dan de meeste oploskoffie omdat het geconcentreerde koffie is, de smaken van vers gezette koffie behoudt en ze de gebrande bonen hebben geselecteerd om het product zo goed mogelijk te maken.
Qua prijs is er op dit moment maar één optie: de strong roast. Elke tube kost 17,95 euro (plus nog eens 10 euro voor verzending naar Spanje) en is genoeg voor 20 kopjes als je vijf gram per keer inschenkt. Er zijn opties zoals drie tubes voor 53,85 euro of zes voor 86,16 tubes, beide met gratis verzending.
Cafeïne. De tubes zijn tot 12 maanden houdbaar als ze goed afgesloten zijn en hoeven niet in de koelkast bewaard te worden. En op dit punt vraag je je misschien af hoeveel cafeïne er in zo’n “koffieconcentraat” zit. Cafeïne is nog steeds een punt van zorg voor veel mensen, ook al is er bewijs dat er een enorme hoeveelheid cafeïne nodig is om enig voordeel te merken, en elke portie van vijf gram bevat ongeveer 47 mg cafeïne.
Op de website maken ze duidelijk dat een gewone espresso ongeveer 63 mg cafeïne bevat en dat een theelepel van hun pasta meer… of minder bevat. Uiteindelijk is het iets dat zowel afhangt van de conventionele espresso als van de koffiesoort of, als we het over niet-standaard koffie hebben, van de hoeveelheid pasta die we gebruiken.
Wat wel lijkt, althans veel van de reclame die bij deze koffie hoort geeft dit aan, is dat de beoogde gebruiker een sporter en bergbeklimmer is, die tijdens hun activiteiten moeilijker aan de cafeïne in een hete koffie kunnen komen.
Smaak? Dat is de grote vraag. De reclamevideo maakt me aan het lachen vanwege de blik op het gezicht van een van de mensen die verantwoordelijk is voor de koffie na het proeven, maar het is natuurlijk onmogelijk om zoiets te beoordelen totdat je het hebt geprobeerd. Ik ben niet iemand die gebruikersbeoordelingen op de websites van de eigenaren van een product vertrouwt, maar het is merkwaardig om het verschil in criteria te zien als het aankomt op het beoordelen van de smaak.
De meeste beoordelingen zijn erg positief – natuurlijk – maar verder is het interessant om te zien dat er verschillende reacties zijn die zeggen dat het naar hun normen een beetje te zoet is… en anderen die zeggen dat het te sterk is. Sommigen zeggen dat het te veel suiker heeft en anderen dat het te weinig heeft. Ze merken ook op dat het “vreselijk smaakt” op toast (dat moet ik eens proberen) en sommigen zeggen dat het een goed idee is, maar zouden graag een medium gebrand model zien.
Zoals ik al zei, het is grappig om het verschil in meningen te zien vanwege de verschillende smaken en gewaarwordingen bij hetzelfde product, maar wat het meest opvalt is iets dat, afgezien van de smaak die het misschien heeft, voor de hand lijkt te liggen: het praktische aspect.
