Als we in een spiraal van negatieve gedachten terechtkomen, wordt onze hele realiteit gekleurd door duisternis. We kunnen hieruit komen door kleine veranderingen aan te brengen en een positievere kijk te cultiveren.
We hebben allemaal het verhaal gelezen van de vissen die op zoek zijn naar de oceaan, niet wetende dat ze zich in de oceaan zelf bevinden. Iets soortgelijks gebeurt met geluk, dat we ons vaak inbeelden bij andere mensen of op andere plaatsen dan de onze.
We maken deel uit van dat geluk, wat er gebeurt is dat we vaak ver weg zoeken wat we heel dicht bij ons hebben. We lijden aan een soort existentiële presbyopie.
De schoonheid van de tuin spreekt over jou, niet over de tuin.
In haar boek Divinamente doet Vilma Montoliu de volgende overdenking: “Als je wandelt en je ziet een prachtige tuin, dan spreekt de schoonheid van de tuin over jou, niet over de tuin. Omdat je de gevoeligheid hebt om te beseffen hoe buitengewoon de natuur kan zijn. Alles wat we buiten zien is een weerspiegeling van wat we van binnen hebben. Daarom, als we leren niet te oordelen en ons te richten op de goede en positieve dingen, zullen we hetzelfde doen met onszelf”.
Deze wet van de spiegel werkt in alle aspecten van ons dagelijks leven. Onze blik kleurt de werkelijkheid waarin we leven en bepaalt wat we eruit halen.
Als je van de wereld alleen maar verdriet en teleurstelling verwacht, is dat wat je zult krijgen. Net zoals je, als je naar de zonnige kant van het leven kijkt, meestal uit de schaduw zult lopen.
Loskomen van de negatieve gedachten die je realiteit bezoedelen
Hoe kunnen we ontsnappen aan de negatieve lus waarin we vastzitten en een optimistische benadering aannemen die ons helpt om op een betere manier te leven? De auteur van Divinamente stelt vijf stappen voor:
- Geef het gevecht met de realiteit op. Het leven is niet gemaakt om aan je verwachtingen te voldoen. Stroom mee en pas je zo goed mogelijk aan.
- Kom in beweging. De beste manier om van negatieve gedachten in je lichaam af te komen is door het te bewegen: ga wandelen, ga hardlopen, doe een soort lichaamsbeweging, neem de gelegenheid te baat om naar de horizon te kijken. Lichamelijke inactiviteit zorgt voor een daling van serotonine, een hormoon dat je nodig hebt om vrolijk en optimistisch te blijven.
- Identificeer je niet met je gedachten. Wiens stem zit er in je hoofd? Misschien is het het mandaat van een familielid: een controlerende moeder, een chagrijnige vader, een neurotische grootvader… Belast jezelf niet met aangeleerde patronen die je belasten, met alles wat niet van jou is.
- Geef jezelf krediet. Denk aan alle keren dat je in een moeilijke situatie terechtkwam en in staat was om die te overwinnen. Hetzelfde zal nu gebeuren. Je bent een veerkrachtig persoon en je zult een manier vinden om verder te gaan.
- Plaats jezelf in het ergste geval – wat is het ergste dat kan gebeuren? Als je eenmaal het ergste scenario voor ogen hebt waar Amerikanen het over hebben, zal alles onder die onheilsdrempel positief op je overkomen. Ik daag je echter uit om dat fatalistische denken op zijn kop te zetten en jezelf af te vragen: Wat is het beste dat kan gebeuren?
De uitnodiging tot verandering kan ook van buitenaf komen
Onze geest is zo krachtig dat hij onze werkelijkheid genereert. En omdat de wet van de spiegel bidirectioneel is, vinden we buiten vaak een uitnodiging om onszelf van binnenuit te transformeren.
In een van zijn meest gedurfde beschouwingen zei Álex Rovira: “Waarom een boeddhist zijn als je een boeddha kunt zijn?
Hiermee verwees de auteur van La buena suerte naar het belichamen van wat we bewonderen. Niet alleen het licht aanschouwen, maar weten dat we licht zijn. Om tegen het bestaan te zeggen: je bent goddelijk. En omdat je er deel van uitmaakt, te beginnen goddelijk te leven.
De woorden die je gebruikt zijn ook belangrijk
In welke taal leef jij? De woorden die je gebruikt geven vorm aan je werkelijkheid, zegt Vilma Montoliu in haar boek. Elke keer dat je zegt: nooit, zeker weten, nee, niemand… sluit je een deur in je leven.
Aan de andere kant zijn er woorden die nieuwe mogelijkheden en horizonten openen die ons niet beperken, maar ons openen voor nieuwe mogelijkheden en horizonten. Zoals deze auteur stelt: “Verminder het gebruik van zulke categorische woorden en doe geen zwart-wit uitspraken (…) Het niet gebruiken van categorische uitdrukkingen helpt ons om een betere interne en externe dialoog aan te gaan”.
Door dit te doen, geven we op onze beurt vleugels aan onze werkelijkheid, die nooit af is omdat alles nog gedaan moet worden.
