Botsing van middelgrote asteroïde met aarde kan aanzienlijke schade veroorzaken. De inslag van een middelgrote asteroïde, met een diameter van ongeveer 500 meter, kan aanzienlijke schade aan de aarde toebrengen, de temperatuur met 4 graden Celsius doen dalen, de neerslag met 15% doen afnemen en een wereldwijde winter veroorzaken.
In een week waarin de asteroïde 2024 YR4 met een diameter van 40-90 meter in de schijnwerpers staat met een kansvan 1,5% om onze planeet in 2032 te raken, publiceert het tijdschrift Science Advances een studie waarin de mogelijke effecten van een veel groter lichaam worden gemodelleerd.
Een team onder leiding van het Centre for Climate Physics van het Institute of Basic Science van de Pusan National University in Zuid-Korea heeft de studie gemodelleerd naar de asteroïde Bennu.
Dit object zou aanzienlijke schade kunnen aanrichten als het in 2182 met de aarde in botsing zou komen, hoewel de geschatte kans 1 op 2700 is (alsof je 11 keer achter elkaar een munt opgooit met hetzelfde resultaat).
Worst case scenario
Het onderzoek gaat uit van een stofinjectie van 100 tot 400 miljoen ton in de atmosfeer, waarbijsimulaties drastische veranderingen in het klimaat, de atmosferische chemie en de wereldwijde fotosynthese laten zien in de 3-4 jaar na de inslag.
In het ergste geval zou tot 400 miljoen ton stof de atmosfeer bereiken, samen met aerosolen, puin en as, wat zou leiden tot een verduistering van de zon.
Het resultaat zou een wereldwijde afkoeling van het oppervlak tot 4 graden Celsius zijn, een afname van de gemiddelde neerslag met 15% en een ernstige aantasting van de ozonlaag met ongeveer 32%, wat een wereldwijde winter en extreme dalingen in de primaire productiviteit zou veroorzaken.
Een invallende winter veroorzaakt door aanhoudend stof zou de wereldwijde fotosynthese ernstig kunnen beïnvloeden; de netto primaire productiviteit op het land zou met wel 36% kunnen dalen en de netto primaire productiviteit in zee met wel 25%. Regionaal zouden deze gevolgen nog veel groter kunnen zijn.
Zo’n abrupte winter zou leiden tot ongunstige klimatologische omstandigheden voor plantengroei, wat in eerste instantie zou leiden tot een vermindering van de fotosynthese met 20-30% in terrestrische en mariene ecosystemen, wat waarschijnlijk zou leiden tot enorme verstoringen van de wereldwijde voedselzekerheid.
Uit modelgegevens blijkt echter dat de planktongroei een heel ander gedrag vertoonde, zich al na zes maanden herstelde en daarna zelfs toenam tot niveaus die zelfs onder normale klimaatomstandigheden niet voorkwamen.
Afhankelijk van het ijzergehalte van de asteroïde en het aardse materiaal dat in de stratosfeer wordt uitgeworpen, kunnen gebieden die anders verstoken zouden zijn van voedingsstoffen, verrijkt raken met biologisch beschikbaar ijzer, wat op zijn beurt een ongekende algenbloei zou veroorzaken.
Als de asteroïde bijzonder ijzerrijk stof zou produceren, zouden er de komende drie jaar diatomeeën (een algensoort) kunnen bloeien in de oostelijke equatoriale Stille Oceaan en de Antarctische Oceaan.
De auteurs merken op dat deze resultaten geen rekening houden met de bijkomende effecten van roet- en zwavelemissies van bosbranden.
De asteroïde die de dinosauriërs uitroeide
In de geschiedenis van de aarde zijn er vele inslagen van objecten geweest en de laatst bekende grote asteroïde was de asteroïde die de Chicxulub-krater in het noordwesten van Mexico veroorzaakte en de dinosauriërs uitroeide.
Die asteroïde die 66 miljoen jaar geleden op de aarde botste , had een diameter van ongeveer tien kilometer, vergeleken met de diameter van 500 meter van Bennu, de asteroïde die voor deze simulatie is gebruikt.
Bennu
Bennu is, samen met een andere asteroïde genaamd Ryugu, de enige twee asteroïden waarvan ruimtemissies monsters hebben meegenomen naar de aarde voor onderzoek.
Nasa’s Osiris-Rex missie heeft ongeveer 120 gram materiaal, ongeveer het gewicht van een stuk zeep, van Bennuop onze planeet afgezet, wat veel wetenschappelijke studies oplevert.
De meest recente, van eind januari, geeft aan dat overblijfselen van oude pekel, ontdekt op de asteroïde, mineralen bevatten die cruciaal zijn voor het leven op aarde, evenals verbindingen die nog nooit eerder zijn waargenomen in monsters van een dergelijk lichaam.
