Als iemand ons zou vragen welke miljardair we zouden willen zijn, zou het niet logisch zijn om met namen als Elon Musk of Mark Zuckerberg te gooien, omdat de druk van hun baan en het publieke oog dat bij hun positie hoort niet makkelijk te dragen moet zijn. Noch zou je moeten wijzen op namen als Bill Gates, hoewel je in dat geval al bijna met pensioen zou zijn. Het betere antwoord zou zijn om een van zijn kinderen te worden.
Miljoenen dollars binnen handbereik en nul verantwoordelijkheid ervoor klinkt natuurlijk als een goed plan, maar de waarheid is dat rekening houden met het wel en wee van de technologie-industrie ook een grote fout zou zijn. We zouden geen rekening houden met het feit dat miljardairs zoals de hierboven genoemden de filosofie van Chuck Feeney hebben omarmd. En dat is geen goed nieuws voor hun kinderen.
Het lot van het fortuin van Elon Musk of Mark Zuckerberg
Hoewel de naam Chuck Feeney misschien niet meteen een belletje doet rinkelen, was hij een groot deel van zijn leven een van de rijkste miljardairs op de Forbes-lijst en hoewel er geen specifieke informatie is over het fortuin dat hij vergaarde, weten we wel wat er is gebeurd met de miljarden dollars die hij verdiende met zijn specifieke bedrijf: het opzetten van de keten van Duty Free-winkels waarmee we allemaal belastingvrije aankopen hebben gedaan op luchthavens.
In tegenstelling tot de gebruikelijke multimiljonairs, wiens uitspattingen en grillen absurde hoogten bereiken voor de rest van ons, was het Chuck Feeney’s filosofie om te leven met het minimaal noodzakelijke en alles wat hij verdiende schonk hij uiteindelijk aan filantropische projecten.
Chuck Feeney woonde een groot deel van zijn leven in een gehuurde flat, ging naar vergaderingen met een tas om zijn papieren in mee te nemen in plaats van dure leren aktetassen, reisde met het openbaar vervoer en stuurde zijn kinderen elke zomer naar hun werk. Naar schatting heeft hij meer dan 8 miljard dollar uitgegeven aan filantropie. Toen hij op 92-jarige leeftijd overleed en ontdekt werd wat hij werkelijk met zijn fortuin had gedaan, werd hij een inspiratie voor andere miljonairs zoals Bill Gates.
Dat verhaal zette de medeoprichter van Microsoft ertoe aan om samen met zijn vriend Warren Buffett The Giving Pledge op te richten, een initiatief waarbij zich al enkele tientallen miljardairs hebben aangesloten die hebben beloofd om minstens 50% van hun fortuin aan filantropie te schenken. Namen als Elon Musk, Sam Altman en Mark Zuckerberg hebben zich bij deze eigenaardige club aangesloten en in sommige gevallen zijn degenen die er het meeste spijt van zullen hebben hun eigen kinderen.
Hoeveel zullen de kinderen van Bill Gates of Elon Musk erven?
Zoals Bill Gates zelf verklaarde in een recent interview met de BBC, zijn de plannen van de miljardair om hen slechts 1% van zijn hele fortuin na te laten. En hoewel het waar is dat dit percentage van een portefeuille van $108,8 miljard nog steeds een niet onaanzienlijke $1,08 miljard is, lijkt het duidelijk dat meer dan één zoon aan Chuck Feeney zal denken als het aankomt op het ondertekenen van zijn erfenis.
Het is duidelijk dat er een lange weg is van woorden naar daden en dat niemand zeker weet wat al deze miljardairs zullen doen wanneer het tijd is om hun erfenis te verdelen buiten de eerder genoemde 50% van hun fortuin bestemd voor The Giving Pledge. Als namen zoals hierboven zouden besluiten om in de voetsporen van Bill Gates te treden met die 1%, dan zijn dit de miljarden dollars die hun kinderen zouden ontvangen.
Als de totale rijkdom van Elon Musk $394,2 miljard is, zou wat hij aan liefdadigheid zou geven met die 50% van The Giving Pledge ongeveer $197,1 miljard zijn. De resterende 1% voor zijn kinderen, als hij de filosofie van Bill Gates zou volgen, zou ongeveer $3,942 miljard zijn.
Hoewel het door Chuck Feeney geïnspireerde doel van The Giving Pledge hoopvol is voor het lot van deze fortuinen, is het niet zonder controverse. Het probleem is dat het geen organisatie is die de fondsen ontvangt en verdeelt, maar gebaseerd is op een morele belofte van de miljardairs op de lijst dat ze, wanneer het moment daar is, die 50% aan de goede doelen van hun keuze zullen geven.
Er is zogezegd geen contractuele verplichting om zich bij het goede doel aan te sluiten en hoewel hun fortuin een enorme sprong voorwaarts kan betekenen naar het financieren van organisaties die zich richten op het behoud van gezondheid, onderwijs of armoedebestrijding, kan het ook zo zijn dat het uiteindelijk naar doelen gaat met verwante politieke doelen, gebruikt wordt om belastingen te ontwijken of naar particuliere donaties gaat waar transparantie schittert door afwezigheid. Zoals in het geval van de 1% voor de kinderen van Bill Gates, zou je kunnen stellen dat iets beter is dan niets.
