De Verenigde Staten beweren dat hun grondgebied met een miljoen vierkante kilometer is gegroeid. Deze uitbreiding is niet het gevolg van een natuurverschijnsel of gedwongen annexatie. De Verenigde Staten willen het omringende oceaangebied voor zichzelf opeisen. Toevallig kondigde het land nieuwe coördinaten aan die zogenaamd zijn uitgebreide continentale plat (ECS) beschrijven.
Het begon allemaal in 2023, toen de Amerikaanse regering aankondigde dat de onderzeese vlakten bij de kustlijn voldoen aan de criteria om als deel van het Amerikaanse grondgebied te worden beschouwd. Het ECS dat de VS als hun grondgebied willen claimen is ongeveer half zo groot als Alaska (1.717.856 vierkante kilometer) of twee keer zo groot als Spanje (505.370 vierkante kilometer). De VS hebben het echter niet gemakkelijk, want de uitdaging is nu om te bewijzen dat hun claim geldig is volgens het internationaal recht.
Wat zijn ECS’en?
Verlengde continentale plateaus zijn geen nieuw concept, hoewel er buiten gespecialiseerde vakgebieden zelden over wordt gesproken. Deze gebieden komen overeen met de ondiepe zeebodemuitbreidingen voor de kust van grote landmassa’s. Juridisch gezien kunnen landen er aanspraak op maken. In juridische termen kunnen landen ze opeisen als ze voldoende wetenschappelijk bewijs kunnen voorleggen om hun soevereiniteit erover te rechtvaardigen. Als onderdeel van hun grondgebied kunnen landen deze gebieden exploreren en hun natuurlijke rijkdommen exploiteren.
In december 2023 hadden 75 landen de grenzen van hun ECS gedefinieerd, terwijl de VS dat nog niet hadden gedaan. Dit komt omdat het twee decennia duurde voordat de National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA), de Geological Survey en andere overheidsinstanties het bewijs verzamelden dat nodig was om hun aanspraak op zeven zeegebieden in het noordpoolgebied, de Atlantische Oceaan, de Beringzee, de Stille Oceaan, de Marianen-eilanden en twee regio’s in de Golf van Mexico te formaliseren .
Volgens Mead Treadwell, voormalig luitenant-gouverneur van Alaska en lid van de Arctic Research Commission, “zijn de Verenigde Staten groter dan gisteren. Het is niet helemaal de Louisiana Purchase of de Alaska Purchase, maar het nieuwe gebied van land en ondergrondse rijkdommen onder Amerikaanse controle is twee keer zo groot als Californië”.
De uitdaging voor de internationale gemeenschap
Om deze territoriale uitbreiding rechtsgeldig te maken in de ogen van de internationale gemeenschap, moeten de Verenigde Staten hun aanvraag indienen bij het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (UNCLOS). Het land heeft dit verdrag echter nooit geratificeerd, wat het moeilijker maakt om zijn claim te doen gelden. Hoewel 168 staten en de Europese Unie de UNCLOS-regels hebben geaccepteerd, is de VS weg gebleven vanwege binnenlandse politieke meningsverschillen.
Het gebrek aan ratificatie van het internationale verdrag kan het voor de VS moeilijk maken om erkenning te krijgen. Het geschil over de Zuid-Chinese Zee, waarin China tegenover zijn buurlanden, de Filippijnen en Vietnam, staat, is slechts één voorbeeld van de conflicten die uit dergelijke geschillen kunnen voortkomen.
Als de VS erin slagen om hun claim erkend te krijgen, zou de uitbreiding van hun oceaangebied in het noordpoolgebied hen toegang geven tot belangrijke natuurlijke hulpbronnen. Het zou ook scheepvaartroutes openen en de exploitatie van mineralen op de zeebodem mogelijk maken. Deze kwestie geeft ook aanleiding tot bezorgdheid over het milieu en zelfs diplomatieke problemen, omdat andere landen soortgelijke stappen zouden kunnen nemen om hun eigen zeegrenzen uit te breiden.
