Ongetwijfeld biedt de natuur bij elke gelegenheid verrassingen. Er zijn bijvoorbeeld gevallen zoals de alligators die in een kerncentrale leven, of het geval dat we bij deze gelegenheid zullen behandelen, dat van een dolfijn die op een ongebruikelijke manier langs de kusten van Denemarken zwierf. Om de reden van zijn gedrag te begrijpen, besloten onderzoekers een microfoon op de dolfijn te plaatsen om wat twijfels op te helderen.
“Delle” is de naam van de dolfijn in kwestie. Hij werd gevonden in het Svendborgsund kanaal voor de kust van Denemarken in een voor zijn soort ongebruikelijke omgeving. Hij was 17 jaar oud en reisde alleen, wat ongebruikelijk is voor een zeer sociaal wezen dat normaal gesproken in kuddes leeft.
Drie maanden lang, tussen december 2022 en februari 2023, bestudeerde een groep onderzoekers van de Universiteit van Zuid-Denemarken deze solitaire dolfijn in zijn leefomgeving.
Hiervoor bevestigden ze een microfoon aan de dolfijn en namen 10.833 geluiden op die het dier maakte. Hiervan waren 2.239 fluitjes, 5.487 lage tonen, 767 percussieve geluiden en 2.288 snelle pulsen. Deze laatste worden vaak geassocieerd met agressie tussen dolfijnen die in groepen reizen.
In het geval van Delle suggereerden de onderzoekers dat deze geluiden een diepere betekenis kunnen hebben. De analyse gaf aan dat ze een vorm van interne dialoog zouden kunnen zijn , die de behoefte van het dier aan sociale interactie weerspiegelt na jaren van isolatie in het water.
Volgens het team zouden de geluiden onwillekeurige emotionele signalen kunnen zijn, d.w.z. pogingen tot interne communicatie of een bijproduct van instinct. Hoewel niet alles duidelijk is, benadrukken hun hardnekkigheid en diversiteit het belang van interactie in hun soort.
De opnames onthulden dat Delle drie unieke fluitjes had ontwikkeld, die in de groep vaak fungeren als een soort naam om elkaar te identificeren. Dolfijnen gebruiken echter maar één van deze fluitjes op regelmatige basis. Ondanks het alleen zijn en de afwezigheid van externe prikkels, bleef het dier complexe geluiden maken.
De oorsprong van zijn geluiden
Gezien dit gedrag vroegen onderzoekers zich af wat de redenen achter zijn vocalisaties zouden kunnen zijn. Aanvankelijk werd gesuggereerd dat Delle probeerde te communiceren met mensen in de buurt of om andere dolfijnen aan te trekken. Beide hypotheses werden echter verworpen na bevestiging van haar geïsoleerde staat en de constantheid van haar vocalisaties zonder externe stimuli.
Wetenschappers geloven dat de dolfijn onvrijwillig aan het vocaliseren was, mogelijk als een emotionele reactie, vergelijkbaar met hoe mensen lachen als ze zich iets grappigs herinneren. Dit is nog nooit eerder waargenomen bij dolfijnen. Een andere mogelijkheid is dat Delle met zichzelf aan het praten was, een gedrag dat bij mensen voorkomt na lange perioden van isolatie.
Op dit moment wordt dit fenomeen noch bij mensen, noch bij dieren volledig begrepen. Aangezien dit de eerste keer is dat het bij een dolfijn is waargenomen, is er geen precedent dat als referentie kan dienen.
Meer pogingen tot hun gedrag
Een ander punt van onderzoek was om vast te stellen waarom het dier alleen in de Oostzee was. Een van de hypotheses is dat het misschien door zijn kudde is verstoten of gewoon van zijn oorspronkelijke route is afgedwaald. De exacte oorzaak blijft echter een mysterie.
Wat onderzoekers hebben kunnen uitsluiten is dat zijn vocalisaties een poging zijn om andere dolfijnen aan te trekken. Het lijkt eerder een vorm van vermaak of een strategie om met hun isolement om te gaan.
Hoewel dit geval een kans is om beter te begrijpen hoe dolfijnen omgaan met eenzaamheid, waarschuwen experts ervoor om hun gedrag gelijk te stellen aan dat van mensen. Het is onbekend of Delle lacht, schreeuwt of gewoon haar situatie op haar eigen manier verwerkt.
