Gus 2.0 is een schattige kleine desktop “robot” gebouwd door Makestreme om het comfort van een kamer te bewaken.
Heb je ook wel eens het gevoel dat de kamer waarin je zit niet comfortabel is, maar je kunt maar niet bedenken waarom? Misschien schraapt je keel op mysterieuze wijze of zweet je meer dan normaal. Het zou fijn zijn als er een manier was om erachter te komen welke omgevingsfactoren jouw ongemak veroorzaken. Enter Gus 2.0, een schattige kleine desktop “robot” gebouwd door Makestreme om verschillende omgevingsdata te monitoren.
Gus 2.0 is niet echt een robot – hij ziet er alleen zo uit en het ontwerp is erg schattig, zoals je zou kunnen zien in een geanimeerde Pixar-film. Het gezicht is een display met twee grote ogen die een indicatie geven van de omstandigheden in de kamer. Als de ogen groot en vol zijn, is alles goed en valt elke bewaakte parameter binnen het gewenste bereik. Maar als de ogen beginnen te hangen, betekent dit dat er iets mis is in de kamer. Misschien is de temperatuur te koud of is de luchtkwaliteit ondermaats. Als de gebruiker meer wil weten, kan hij de bovenkant van het hoofd van Gus 2.0 aanraken om de realtime sensormetingen te zien.
Makestreme heeft Gus 2.0 ontworpen om drie verschillende parameters te monitoren: temperatuur, luchtvochtigheid en luchtkwaliteit. Die eerste twee zijn eenvoudig genoeg, maar de term “luchtkwaliteit” op zichzelf kan veel verschillende dingen betekenen. In dit geval detecteert de sensor concentraties van potentieel gevaarlijke of giftige gassen, waaronder koolmonoxide, alcohol en formaldehyde.
De luchtkwaliteitssensor en alle andere elektronische onderdelen zijn afkomstig van Seeed Studio. Het brein van Gus 2.0 is een Seeed Studio XIAO ESP32-C3-ontwikkelbord. De temperatuur- en vochtigheidsmodule, onderdeel van de Grove-lijn van Seeed Studio, bevat een DHT22-sensor. De luchtkwaliteitssensor v1.3 heeft ook een Grove-connector, net als de aanraaksensor.
De Grove connectoren maakten de bedrading eenvoudig, hoewel Makestreme nog wel wat soldeerwerk heeft verricht om de modules aan te sluiten op het XIAO dev board.
Al deze componenten passen in de 3D-geprinte behuizing die Makestreme in Autodesk Fusion 360 heeft ontworpen. Dit was Makestreme’s eerste poging om een CAD-model te maken speciaal voor 3D-printen en er was een foutje waardoor er wat moest worden bijgesneden, maar de behuizing ziet er nog steeds mooi uit.
Tot slot programmeerde Makestreme Gus 2.0 met behulp van de Arduino IDE. Die programmering omvatte een functie om het “comfortniveau” te beoordelen op een schaal van 0 tot 4, die uiteindelijk de neerhangendheid van de weergegeven ogen regelt.
