Honing en maïs, twee prebiotische voedingsmiddelen, zijn een belangrijke sleutel tot dit “recept”. Het effect van chocolade op onze gezondheid is niet eenduidig. Hoewel sommige van deze bereidingen op basis van de cacaovrucht gezondheidsvoordelen kunnen hebben, resulteren het suikergehalte en andere additieven meestal in een eindproduct dat verre van “gezond” is.
Gezondere chocolade. Nu werkt een groep onderzoekers aan de ontwikkeling van chocolade met additieven die het gezonder maken. Om dit te doen, hebben ze hun toevlucht genomen tot het toevoegen van prebiotica en probiotica aan hun recept.
Prebiotica + probiotica. Pre- en probiotica zijn twee soorten voedingsmiddelen die ons darmmicrobioom helpen reguleren. Het verschil zit hem in hoe ze dat doen. Prebiotica zijn voedingsmiddelen die voedingsstoffen leveren aan dit microbioom. Terwijl probiotica voedingsmiddelen zijn die ons voorzien van microbiota, d.w.z. ze bevatten organismen zoals bacteriën die ons helpen onze spijsverteringsfuncties effectiever te ontwikkelen.
Het voorstel van dit team van onderzoekers is om prebiotische en probiotische ingrediënten toe te voegen aan chocolade. Tot nu toe was het idee om deze elementen aan chocolade toe te voegen al onderzocht, maar het was een nogal “bewerkelijke” taak geworden, leggen de verantwoordelijken voor de nieuwe studie uit. Om deze complicatie te vermijden, besloot het team om prebiotica te gebruiken die een minimale bewerking vereisen, zoals maïs en honing.
Vijf formules. Het team combineerde de ingrediënten op verschillende manieren om vijf formules te verkrijgen om te vergelijken. De eerste, de referentieformule, bevatte de gebruikelijke chocolade-ingrediënten (zoals cacaoboter, cacaopoeder en melkpoeder). De rest bevatte prebiotica (maïs en honing), een prebioticum (bijvoorbeeld Lactobacillus acidophilus La-14 of Lactobacillus rhamnosus GG) en een smaakadditief (bijvoorbeeld kaneel of sinaasappel).
Sensaties behouden. Een van de factoren die het team wilde testen was het vetgehalte van deze producten, omdat de textuur van het product hiervan afhankelijk is. Ze ontdekten dat de formules dit kenmerk consistent behielden, maar ze merkten ook enkele verschillen op tussen conventionele chocolade en synbiotica (degene die werden onderzocht).
Ze merkten bijvoorbeeld op dat de met sinaasappel toegevoegde producten een lagere pH (hogere zuurgraad), een hoger vochtgehalte en een hoger eiwitgehalte vertoonden in vergelijking met de andere producten. Ze ontdekten ook dat de vier symbiotische chocolades hogere niveaus antioxidanten hadden. Ze verloren wat consistentie, waardoor ze minder knapperig werden.
Microben tellen. Het onderzoek omvatte ook een analyse van de overlevingskansen van de gebruikte bacteriën. Ze ontdekten dat de bacteriën na 125 dagen chocoladeopslag nog steeds vitaal waren. Het team onderwierp ze ook aan “maagomstandigheden” en ontdekte dat de microben ook in deze omstandigheden meer dan vijf uur konden overleven.
De voordelen (en risico’s) van chocolade. De effecten, zowel positief als negatief, van chocolade kunnen in verband worden gebracht met bepaalde bestanddelen, sommige aanwezig in het hoofdingrediënt en andere in additieven. Een van de belangrijkste elementen zijn antioxidanten.
Antioxidanten worden vooral gevonden in pure chocolade, en epicatechine, een type flavonol, is er daar één van. Deze verbindingen kunnen ons beschermen tegen vrije radicalen, wat in verband wordt gebracht met een betere gezondheid van het hart, een “gebalanceerd” immuunsysteem, een lager risico op diabetes en andere potentiële voordelen.
Aan de andere kant kunnen de suikers en vetten in chocolade schadelijk worden als we er te veel van consumeren, vooral als de chocolade die we consumeren geen pure chocolade is, maar meer gezoete versies van het product.
