Er was een tijd dat vliegen een luxe was. Tegenwoordig lijkt het er meer op dat je in een blikje met vleugels stapt. Bovendien is de organisatie niet optimaal en hoewel het heel veilig is, kunnen sommige passagiers door de vliegangst extreme maatregelen overwegen, zoals het meenemen van een eigen parachute.
Het korte antwoord is: dat kan. Het lange antwoord is: dat kan, maar met nogal wat beperkingen en redenen waarom het nooit deel zal uitmaken van de standaard veiligheidsuitrusting aan boord.
Het is niet realistisch. Op zoek naar informatie over dit onderwerp is het merkwaardig dat de eerste antwoorden zinspelen op het feit dat commerciële vliegtuigen geen parachutes nodig hebben omdat ze erg veilig zijn en het niet nodig is dat de passagier uit het bewegende voertuig springt. Als we iets dieper graven, kunnen we heel logische redenen vinden waarom zelfs de bemanning geen parachutes draagt (hoe vaak ze ook te zien zijn in sommige films).
De eerste is dat de hoogte waarop een commercieel vliegtuig vliegt heel erg hoog is. Springen vanaf een hoogte van 10 kilometer is niet alleen riskant, zelfs als de gebruiker een zuurstofmasker heeft: de temperatuur is zo laag dat het middel erger kan zijn dan de kwaal. Naast de hoogte is ook de snelheid hoog en dat maakt de sprong erg gevaarlijk. Tja, en de druk die bewustzijnsverlies kan veroorzaken. En dan hebben we het nog niet eens over het drukloos maken van de cockpit om te springen…
Slecht idee. Om ons een idee te geven: een commerciële vlucht gaat tussen 10.000 en 12.000 meter hoogte en met een snelheid tussen 800 en 950 km/u. Op een voorbereide parachutevlucht is de normale hoogte tussen de 3.000 en 4.000 meter, met uitzonderingen op een paar honderd meter hoger. En de snelheid is ongeveer 200 km/u.
Als we uit een commercieel lijnvliegtuig springen dat in beweging is en een probleem heeft, zullen de motoren ons waarschijnlijk opslokken. En als we van het staarthek springen, zullen we waarschijnlijk tegen de achterste rotor botsen of zo uit balans raken door de aerodynamica dat we niet eens weten waar we de parachute heen moeten trekken.
Om in te checken. Dit zijn de redenen waarom commerciële vliegtuigen geen parachutes dragen, maar zoals we al zeiden, kunnen we wel een parachute dragen in een commercieel vliegtuig. En de luchtvaartmaatschappijen behandelen het als een extra stuk bagage. Dus een parachute (die je kunt opvouwen als een campingrugzak) telt als een stuk bagage. Bij sommige luchtvaartmaatschappijen kun je niet instappen met de parachute en bijvoorbeeld een gewone rugzak. Maar je kunt het altijd inchecken.
En met beperkingen. Nu is het niet zo eenvoudig als zeggen “ok, ik neem gewoon de parachute mee omdat ik niet meer bagage nodig heb”. Het is niet zo gemakkelijk omdat ze heel precies moeten worden ingepakt, de tas moet speciaal zijn voor dit soort voorwerpen en er mogen geen kleren of andere persoonlijke spullen meer in zitten.
Als de parachute een veiligheidselement heeft, zoals een rookfles, dan is dat ook niet toegestaan. En als er gasflessen, pyrotechnische elementen of andere verboden voorwerpen in zitten, dan geldt hetzelfde. De luchtvaartmaatschappijen overwegen zelf de mogelijkheid om dit soort bagage te vervoeren, zolang het aan het bovenstaande voldoet:
“Tassen en koffers voor sportuitrusting mogen geen kleding of andere persoonlijke voorwerpen bevatten. Ze mogen alleen worden gebruikt voor het vervoer van sportuitrusting. Alle uitrusting moet veilig verpakt zijn in een speciale container voor parachutemateriaal of in een stevige sporttas of canvas.
Ga met de les mee. Hoewel luchtvaartmaatschappijen het toestaan en vervoersveiligheidsinstanties het ook toestaan, kan het zijn dat we moeten uitleggen wat we vervoeren. Dus een paar aanbevelingen zijn:
- Pak het voorwerp apart in om inspectie te vergemakkelijken als dat nodig is.
- Neem een kopie van de regelgeving van de autoriteiten mee zodat onbekend personeel van luchthavens/luchtvaartmaatschappijen er meer informatie over heeft.
- En omdat de apparatuur waarschijnlijk de aandacht zal trekken, is het aan te raden om een paar minuten -plus- van tevoren aanwezig te zijn voor het geval je door een controlepost moet.
Ik heb bij de controle vaak moeten uitleggen dat wat ik bij me heb om foto’s te maken met mijn analoge camera, film is die beschadigd kan raken in de scanner… Ik hoef niet uit te leggen waarom ik een parachute bij me heb. En wees voorzichtig, zoals vaak het geval is in dit soort gevallen, het is altijd beter om overdreven voorzichtig te zijn. De TSA (het Amerikaanse agentschap voor transportveiligheid) zegt hierover het volgende:
“De uiteindelijke beslissing of een voorwerp door het controlepunt mag, ligt bij de TSA-medewerker.”
