Mensen met hoge capaciteiten hebben de neiging om zes gewoonten te hebben die hun superieure intelligentie weerspiegelen: genieën zoals Bill Gates of Steve Jobs zijn het bewijs

We zijn eraan gewend geraakt dat vreemd gedrag zoals dat van genieën uit de tech-industrie zoals Elon Musk en Mark Zuckerberg ons dagelijks overdreven voorkomt. De realiteit is dat, net als bij andere vergelijkbare Silicon Valley figuren zoals Bill Gates of Steve Jobs, er achter hun bewegingen en uitspraken bewijs schuilgaat dat ze dicht in de buurt komen van wat de psychologie verstaat onder een persoon met hoge capaciteiten. Gewoonten en gebruiken die, volgens jarenlange studies over de term, verband lijken te houden met die superieure intelligentie.

Dit zijn de typische voorbeelden waarbij het onvermijdelijk is om te onthouden dat “de gewoonte niet de monnik maakt”, met betrekking tot het feit dat het hebben van een van hen niet noodzakelijk betekent dat je hoge capaciteiten hebt, maar ze dienen wel als leidraad zodat kinderartsen en psychologen aanwijzingen kunnen vinden die leiden naar dat intelligentieniveau. Hoewel de lijst met voorbeelden enorm kan zijn, zijn dit de zes gewoontes die het vaakst voorkomen bij deze genieën.

Perfectionisme en obsessiviteit

Het beste voorbeeld van deze gewoonte onder de elite van Silicon Valley misschien wel Steve Jobs en zijn ongezonde obsessie om de kleinste details van de producten die hij hielp ontwerpen bij Apple tot het uiterste te drijven. Dat hij zijn team dwong om de iPod opnieuw te ontwerpen, alleen maar omdat de klik van de gadget niet klonk zoals hij wilde, is hier het meest treffende bewijs van.

Volgens een studie van de Universiteit van La Rioja komt de neiging om te veel nadruk te leggen op bepaalde details en om zich obsessief te wijden aan een specifiek interessegebied veel voor bij veel hoogbegaafde kinderen en volwassenen, wat vaak resulteert in een ongezonde neiging naar zichzelf en de mensen om hen heen door de intensiteit waarmee ze dit neigen te manifesteren.

Zelfpraat als strategie

Hoewel de kritiek op deze genieën in de technologie-industrie vaak gaat over hoe ze zichzelf overdrijven door op de schouders van reuzen te gaan staan om hun producten tot leven te brengen, heeft het voorbeeld van zelfpraat, hardop of via innerlijke dialoog, de potentie om alle twijfels over dit vermogen bij figuren als Albert Einstein weg te nemen.

Psychologen Gary Lupyan en Daniel Swingley hebben aangetoond dat de relatie tussen zelfpraat en hoge capaciteiten blijkt uit het vermogen van deze individuen om deze strategie te gebruiken als een manier om ideeën te reorganiseren, het geheugen te stimuleren en te neigen naar een zekere vaardigheid om problemen behendiger en effectiever op te lossen. Het is ook een voorbeeld van hoe het visuele vermogen hogere begripsnormen bereikt door de woorden die in hun hoofd resoneren als reactie op bepaalde stimuli.

De neiging om in afzondering te werken

Als u ooit het prachtige The Social Network hebt gezien, de film die de eerste stappen in de oprichting van Facebook vertelt, zult u zich zeker herinneren hoe Mark Zuckerbergs personage zich vaak afzonderde van de rest met een koptelefoon om afleiding te voorkomen en zich uitsluitend te concentreren op wat hij aan het doen was.

Uit een onderzoek dat halverwege de University of Florida en de University of Louisiana werd uitgevoerd, bleek dat deze neiging verband houdt met de obsessie voor perfectie waar we het eerder over hadden. Geconfronteerd met de noodzaak om de informatie die door hun hersenen stroomt zo optimaal mogelijk te verwerken, is het gebruikelijk dat mensen met hoge capaciteiten er de voorkeur aan geven om alleen te werken of, direct, zichzelf af te zonderen om afleidingen te vermijden en zich intenser te kunnen concentreren.

De ideeën van arborescent denken

Een studie van de Universiteit van Brasilia bracht de neiging tot creativiteit en innovatie in verband met de overprikkelbaarheid die sommige hoogbegaafde kinderen vertonen. De gewoonte, die in de wereld van de psychologie bekend staat als arborescent denken, laat zien hoe deze individuen zien hoe hun mentale beweeglijkheid hen leidt tot een snelle generatie en vertakking van ideeën waardoor ze vaak van het ene onderwerp naar het andere springen.

Het meest opvallende voorbeeld van deze gewoonte is misschien wel iemand als Elon Musk, niet alleen vanwege zijn figuur zelf, maar ook vanwege de manier waarop hij in de loop der jaren van de ene technologische sector naar de andere is gesprongen, waarmee hij deze multidisciplinaire aanpak demonstreert waarin hij met verbazingwekkend gemak naar concepten kan springen die zo ingewikkeld zijn als die van de ontwikkelingstechniek, de lucht- en ruimtevaartindustrie of de auto-industrie.

Nagelbijten

Hoewel niet nauw gerelateerd aan hoge vaardigheden, is nagelbijten, in de psychologie bekend als onychofagie, wel enigszins gerelateerd aan eigenschappen zoals hierboven genoemd. De studie gepubliceerd in de Revista Social Fronteriza rapporteerde dat, naast de esthetische factor van de praktijk, het eigenlijk diende als een indicator van angststoornissen bij kinderen en adolescenten.

Het probleem komt voort uit de manier waarop, in het licht van deze obsessie met aspecten zoals perfectionisme, zelfopgelegde eenzaamheid of de hoge generatie ideeën die door deze hoge capaciteiten wordt gegenereerd, de reactie van veel individuen zich neigt te richten op een manier om de geest bezig te houden en te ontsnappen aan deze stress en angst.

Neiging tot zelfeisendheid

Het is bekend dat CEO’s van de Californische tech-industrie, zoals Bill Gates , in interviews hebben toegegeven dat ze een ongezonde relatie met werk hadden, niet alleen omdat ze workaholics werden, maar ook vanwege de mate van zelfeisendheid die ze aan de dag legden door zichzelf te overladen met steeds meer werk en anderen te pushen hetzelfde te doen.

In deze moeilijkheid om een evenwicht te vinden tussen werk en privéleven, waarbij ze zich steeds meer richten op het perfectionisme van hun taken, schuilt nog een van de factoren die leiden tot hoge capaciteiten, zoals de studie, gepubliceerd in Clinical Paediatrics, aantoonde. Het onderzoek zocht uit in welke mate een aangepast onderwijssysteem, aangepast aan hun capaciteiten, hen in staat zou kunnen stellen om hun volledige potentieel te ontwikkelen, en hoe onrealistische verwachtingen een belemmering werden om die mijlpaal te bereiken.