We kennen het verhaal door en door en dat hebben we voor een groot deel te danken aan de manier waarop James Cameron de Titanic-tragedie zo realistisch mogelijk in beeld heeft weten te brengen met betrekking tot wat er tijdens het ongeluk is gebeurd. Al deze informatie kwam echter niet direct en in de maanden na het zinken van het schip lieten de roddels over wat er was gebeurd niet lang op zich wachten.
Ze deden dat met voldoende kracht om de prestigieuze Washington Post een uitgebreide reportage te laten wijden aan wat voor veel burgers in die tijd de echte schuldige was aan het zinken van de Titanic. Hoewel het nu voor iedereen duidelijk is dat de hoofdschuldige een ijsberg was, wees destijds alles naar de Ongelukkige Mummie.
Wat de pers in 1912 vertelde over de Titanic
We hoeven niet al te veel stil te staan bij de achtergrond van wat er gebeurde, maar voor het geval er onwetende mensen zijn die zijn achtergebleven en niet hebben gezien wat er met Jack gebeurde toen hij in water van -2 graden dook, is het misschien goed om uit te leggen wat er met de Titanic gebeurde buiten de film van James Cameron om.
In april 1912 botste de RMS Titanic op een ijsberg als gevolg van slecht zicht ’s nachts. In combinatie met de twijfelachtige materiaalkeuze waarmee het schip was gebouwd en een handvol slechte menselijke beslissingen, eindigde dit met het zinken van het schip en de 2.225 passagiers aan boord. Slechts 712 mensen overleefden. Wat ons echter interesseert in dit verhaal is wat de Titanic precies aan boord had.
Kort na het zinken werd in de pers gemeld dat zich onder de lading van de Titanic een legendarisch stuk uit het British Museum bevond dat naar de Verenigde Staten was gestuurd voor een tentoonstelling. Degenen die het verhaal aangrepen, legden uit dat het om een oud artefact ging met daarin de mummie van de Egyptische priesteres Amun Re, daterend van tussen 950 en 900 voor Christus.
In die tijd was Howard Carter nog 10 jaar verwijderd van de ontdekking van het graf van Toetanchamon en de ontploffing van de egyptologiekoorts, maar archeologische expedities en de fascinatie voor de piramides hadden het publiek al in hun greep. Voor degenen die het verhaal versloegen, was het motief achter het zinken van de Titanic glashelder – het was een vloek van de mummie geweest.
Dat slechts een paar jaar eerder een gerenommeerd journalist, Bertram Fletcher Robinson, was omgekomen tijdens zijn onderzoek naar de mummie van de priesteres, vormde de perfecte voedingsbodem voor de wildste theorieën. Vanaf dat moment werd ze bekend als de Ongelukkige Mummie. Een verhaal dat, na de postume publicatie van Robinsons onderzoeken en zijn verhaal over hoe het stuk ongeluk had gebracht aan degenen die het tegenkwamen, de legende verder aanwakkerde.
Het verhaal van de Ongelukkige Mummie gesponsord door Sherlock Holmes
Omringd door ongeluk sinds haar ontdekking, ging het stuk van hand tot hand onder grafrovers en schatzoekers tot, bang gemaakt door het ongeluk dat het leek te brengen, het stuk in 1889 aan het British Museum werd geschonken. Robinsons verhalen erover werden verder versterkt door zijn goede vriend Arthur Conan Doyle, de schepper van het personage Sherlock Holmes, en bereikten de oren van een andere journalist, William Stead.
Het toeval wilde dat Stead zelf aan boord van de Titanic ging en, nadat hij het verhaal had verteld van de tegenslagen die de priesteres Amon Re had gebracht onder de reizigers met wie hij een tafel deelde, de legende van de ongelukkige mummie nog verdraaiender maakte. Sommigen gingen er uiteindelijk van uit dat het artefact op het schip zelf reisde en dat het schip bijgevolg was gezonken als onderdeel van de vloek.
Het duurde tot 1985 voordat de Titanic Historical Society de lijst met alle goederen aan boord van het schip bekendmaakte en toen bleek, niet verrassend, dat er geen Egyptische artefacten aan boord waren. De zogenaamde Unlucky Mummy was zelfs helemaal geen mummie, maar het houten en gipsen deksel van een sarcofaag die ooit de mummie van een vrouw bedekte.
Als je ooit het geluk hebt om het British Museum te bezoeken, hoef je alleen maar kamer 62 te bezoeken om te ontdekken dat het archeologische stuk daar nog steeds ligt alsof het niets is. De enige vermelding dat het ooit het museum heeft verlaten is uit 1990, toen het deel uitmaakte van een tijdelijke tentoonstelling, maar dat heeft de legende erover niet tegengehouden. Opeens kijk ik echt uit naar een Titanic-remake met de mummie als hoofdpersoon. Kop op, James Cameron.
